Op vrijdag 3 augustus in de late namiddag was het dan zover.
Wij (John, Jurgen en de Bufero-girls) vertrokken in Hoeselt met pak en zak richting de vluchthaven van Deurne. Van daaruit ging het met een Fokker 50 naar London City Airport.


De geburen zorgden de dag voordien alvast voor een onvergetelijke verrassing.


Aangekomen in Greenwich parkvielen we van de ene verbazing in de andere.


De organisatie voldeed aan alle verwachtingen.
Het betreden van het park was indrukwekkend. Niets dan vrolijke Britten die je maar al te graag verder hielpen. Ontzettend vriendelijke mensen.
Dagelijks dienden we de metaaldetector te passeren alvorens toegang te krijgen tot de wedstrijd.
Bij het zien van de tribunes en het parcours werden we even stil … Ongelooflijk !

En dan was het moment van de waarheid daar …
Dirk en Bufero die dit jaar alles in het teken gezet hadden van Londen, begonnen geweldig aan hun Olympisch avontuur. Zij wisten net als de 2 Belgische wereldkampioenen een foutloze rit neer te zetten. Wathelet kreeg 4 strafpunten.
De 2 daaropvolgende dagen, behaalde onze combinatie 8 en 12 strafpunten. Dit bleek aanvankelijk niet voldoende voor de finale. Maar in laatste instantie werden Dirk en Bufero toch nog opgevist. Dit was dan ook stressen toen wij vanuit België berichten ontvingen met de felicitaties voor het bereiken van de finale. Op dat moment wisten wij nog van niets. Dirk probeerde ons te bereiken maar wij zaten op de DLR (trein) en waren niet bereikbaar.
Het behalen van de finale was voor ons alvast een echte opsteker.
Bufero moest als 3de de ring in en sprong er de wedstrijd van zijn leven. Zij kregen jammer genoeg een fout op de waterbak die vooral de wijten was aan het vroeg aantreden van onze combinatie. De rest van het parcours was geweldig ! Enkel de laatste hindernis ging nog tegen de vlakte. Zij beëindigden hun allereerste spelen op een knappe 26ste plaats.
Wij waren zeer tevreden met de kans die Dirk gekregen had om toch de finale te kunnen rijden. Want de afgelopen dagen was er toch heel wat te doen rond Dirk en Bufero. Volgens sommige werd hij te licht bevonden voor dit soort werk. Volgens andere sprong hij dan toch weer goed …
Dit was inderdaad een minpunt van onze eerste Olympische spelen ! Wij waren daar en hebben onze wereldkampioen met tranen in de ogen zien staan door het forfait van zijn toppaard. En Dirk die helemaal aangedaan was door de verkeerde afstand die hij kreeg op zondag. Mannen die maanden naar deze wedstrijd hebben toegeleefd en dan gebeurd er zoiets. Dit zijn dingen die ons bijgebleven zijn en ons diep geraakt hebben.
Kritiek geven is gemakkelijk maar ons paard stond tussen de absolute wereldtop. Tijdens de finale heeft onze combinatie het beste van zichzelf gegeven. Wij verlaten dit kampioenschap met opgeheven hoofd en zijn supertrots op Dirk en Bufero ! En blijven dus ook volledig achter onze combinatie staan.
Het pluspunt van deze spelen was dat wij veel nieuwe supertoffe mensen hebben leren kennen. Veel gelachen en lekker gegeten hebben. Wij hebben er zeker van genoten en ook veel van opgestoken.